نتیجه مطالعات باستان شناسی مختلف که تاکنون درباره شهر ایغدیر صورت گرفته نشان میدهد، اولین قوم ساکن شده در منطقه ایغدیر حری ها هستند که در تاریخ 4000 قبل از میلاد از آسیای میانه آمده اند. اقوام دیگری که با این جمعیت به اینجا آمدند و نام آسیانیک به آنها داده شد، برخی فلزات معدنی و کتیبه هایی را کشف کرده اند که پیش از هرچیز برای بشریت اهمیت دارند.

این منطقه در سال 646 تحت حاکمیت اعراب مسلمان، در سال 1064 نیز تحت حاکمیت سربازان سلجوقی درآمده. ایغدیر و اطراف آن که بعد از این دوران تعداد زیادی قبایل ترک در آن ساکن شده اند، وطن کایی ها که بنیانگذار دولت عثمانی بودند نیز شده است.

نام ایغدیر را، ایغدیر بی پسر بزرگ دنیز آلپهان، پسر کوچک اغوز کاغان گرفته است.

این شهر که در اشغال ارمنی ها بود توسط ارتشی به فرماندهی کاظم کارابکیر در تاریخ 14 نوامبر 1920 آزاد شده و به خاک میهن و پیوسته است.
با قانون شماره 3806 که با انتشار در روزنامه رسمی شماره 21247 به تاریخ 3 جون 1992 به اجرا درآمد نیز وضعیت آن به "شهر" تغییر کرد. با همان قانون بخش کاراکویونلو نیز با تغییر وضعیت به "شهرستان" با شهرستان های آرالیک و توزلوجا از توابع شهر ایغدیر شد.